In een lessenreeks de 'Kwijtraker' helpen kinderen van de groep 1, 2 en 3 van basisschool de Spoorzoeker, een fictief personage dat steeds van alles kwijtraakt.

De eerste les heeft hij of zij alléén nog maar een gezicht en wordt er een lichaam door de kinderen gemaakt in klei en tekencollage’s. De lessen erna werken de kinderen met een ander materiaal en techniek waarmee ze deze 'Kwijtraker' gaan helpen, weer heel te worden.

Eerst kijken de kinderen naar een korte video, waarin gereflecteerd word op het eerder gemaakte werk. Ze ontdekken wat de 'Kwijtraker' ditmaal kwijt zou kunnen zijn. In een kring vertellen de kinderen hoe ze de personage willen helpen. Op deze wijze is hun opdracht voor de les geformuleerd en introduceert de docent het materiaal waarmee ze aan de slag kunnen.

Tijdens de lessenserie maken de kinderen kennis met allerlei materialen en technieken, zoals: klei, tekenmaterialen (waskrijt, kleurpotloden), schilderen, papiercollage (zowel 2D als 3D), wol, satéprikkers, papieren rietjes, knippen, scheuren, plakken. De docent loopt rond om hen te assisteren, mogelijkheden van het materiaal te laten zien en naar hun verhalen en werk te kijken en luisteren.

‍

‍

“Volgens mij is De Kwijtraker heel erg blij!” – meisje uit groep 2 bij het zien van de animatie van De Kwijtraker in de wereld die zij samen hebben gemaakt.

Docent Nathaniël Bagijn vertelt: "Mij valt op dat de kinderen, terwijl zij iedere les weer bezig gaan ‘om de Kwijtraker te helpen’, eigenlijk putten uit hun eigen belevingswereld. Zo bouwen zij een wereldbeeld van begin af aan op die vooral hun eigen werkelijkheid weerspiegeld. Hun eigen familie, hun eigen fascinaties en hun eigen dromen zie ik langs komen in het werk dat zij maken...Het is aan de kinderen te zien dat de 'Kwijtraker' echt bij hen is gaan leven, niet alleen doordat ze zich de vorige lessen herinneren maar ook omdat ze heel enthousiast bouwen aan deze wereld en alles wat daarin leeft".

‍